We leren door de jaren heen veerkracht op te bouwen. Dit doen we door keuzes te maken, uitdagingen aan te gaan en de spanning te voelen die dit met zich meebrengt. Soms vergeten we hierbij stil te staan en komen we in een ratrace terecht van meer, sneller, efficiënter, beter, vaker & groter. Regelmatig willen we voldoen aan hetgeen dat van ons gevraagd wordt, dat geeft het gevoel dat je het waard bent en ertoe doet. Althans.. dat is vaak hoe we geleerd hebben dat we ertoe doen. Door buiten onszelf te voldoen aan voorwaarden. Totdat er een moment komt dat we er niet meer aan kunnen voldoen, het overzicht kwijtraken, er steeds meer bij komt en misschien wel iemand teleur moeten stellen. Het begint te schuren en te wrijven in die binnenwereld en er ontstaan mentale, fysieke of emotionele klachten. Als mens hebben we soms dat ongemak of die pijn nodig voor verandering en beweging. Op deze manier wordt de urgentie hoger om daadwerkelijk in beweging komen en het anders te doen. Hoe groot die pijn moet zijn voordat je in beweging komt verschilt per persoon.Het opmerken en ervaren van deze pijn brengt een nieuw perspectief teweeg. Een kans om de situatie en jezelf opnieuw te aanschouwen. Een kans om naar binnen te keren en te kijken wat je nodig hebt om dicht bij jezelf te staan. Een kans om jouw voorwaarden te scheppen voor een fijne (werk)omgeving en vandaaruit te kijken hoe dit van buitenaf bij jou kan aansluiten. Een kans om de liefde voor je vak terug te vinden.Je eigen regie pakken is en blijft voor veel mensen lastig. Je wilt de ander niet teleurstellen, maar jezelf ook niet. We zijn eerder geneigd om deze keer voor die ander te kiezen en vanavond, morgen of volgende week pas voor onszelf te kiezen.